مبادا قلم ها،از قلم بیافتند

ای بی خبر بکوش که صاحب خبر شوی/تا راهرو نباشی کی راهبر شوی. 
قلم به دستان را توانی است برای خدمت به جامعه  و مسئولیتی بزرگ و انعکاسی از تمام آنچه که اتفاق خوب و بد جامعه است و فلسفه ای عمیق که مفهوم بغرنج و پیچیدگی را درک میکنند و باز بر دنیایی پیوند می زنند که درهم تنیدگی زایش و میرش به تراوش مغزهایی بستگی دارد که مخابره می کنند و این چگونگی عناصر واقعیت و احساس است که جهانی را به چالش می کشد.زمان مرزی ندارد و از قاعده و منطق خاصی پیروی نمی کند،اتفاق می افتد و رسالت را به کسانی می سپارد که واژه خبرنگار و خبرنگاری را یدک می کشند  و در این راه مصایب و سختی های زیادی را تحمل می کنند  تا برای خدمت به جامعه ای آماده شوند که پذیرش دیدگاهها درجه بندی می شود و شتاب القای مفهمومی را به
کارکردهای جملات به کار برده می سپارند.گاهی ایراد منتقدانی را متقاعد کردن و آرایش کلمات را رعایت کردن یکی از سخترین کارهاست.
خبرنگاری فریادی از فرهیختگان جهانی است که برای از بین بردن رنج ها و بیمارها و حوادث تلخ دست به دامان عکس و فیلم و نوشته و اثر می شوند تا در عرصه ارتباطات و اطلاعات از ژرفنای ذهن خود با جامعه بشریت ارتباط برقرار کنندو معماری خبر را چه خبرهای خوب و چه خبرهای بد به سازه هایی پردازش شده از ذهن و واقعیت بسپارند  تا جهانی را لمس کنند.
خبرنگار ،
فکر می کند و می نویسد،فکر می کند و دوربین زوم می کند و فکر می کند و خود را به دل حادثه می سپارد و این فکرهای بزرگ است که انسان های بزرگی می آفریند که هدف والایشان تلاش برای انسانیت و هویت بخشیدن به واقعیت است.خبرنگار باید حواسش به غیر از محیط پیرامون زندگی خود به کل جهان باشد و به قول
فرخی یزدی :مبادا روزی نام ملتی به خاطر آشفتگی اصحاب قلم،از قلم بیفتد.
با تبریک روز خبرنگار به این قشر کوشا ،امید که انتقال صحیح پیام با تلاش هنرمندانه و خلاقانه و به دور از هرگونه عقیده های شخصی به اندیشه ها و دغدغه های اجتماعی عصر حاضر برسد و با وجود تمام مصایب و موانع رودرو ی جامعه اگاهانه  و با صلابت گام بردارند و قلم ها و قدم هایی استوار در تمامی عرصه ها داشته باشند.